Kako izabrati pravo sedište?
Sedište za bicikl je možda i jedan od najvažnijih delova bicikla da bismo u potpunosti mogli uživati i vožnji. A koliko pažnje stvarno pridajemo tome to je pravo pitanje. I da li uopšte znamo koja je razlika među toliko različitih modela sedišta, da li je stvar samo u modi i fazonu ili pak postoje neke bitne katakteristike koje će napraviti ozbiljnu razliku u udobnosti vožnje?
Možda u prvi mah izbor sedišta ne izgleda kao baš tako bitna stavka. Ali činjenica da neudobno sedište ne utiče samo na komfor vožnje već i na naše zdravlje treba da nam bude alarm koliko je zapravo to sedište važno. Česta vožnja na neudobnom sedištu može značajno narušiti seksualnu sposobnost vozača bicikla, naročito kod muške populacije. Zbog toga je proizvodnji biciklističkih sedišta poslednjih godina posvećena velika pažnja, te su se proizvođači sedišta zauzeli dizajniranjem sedišta koja bi smanjila pritisak na genitalnom delu i time omogućila prijatniju vožnju.
Neku osnovnu podelu možemo izvršiti na muška i ženska sedišta, mada se mnoga sedišta izrađuju kao univerzlani unisex modeli. Takođe, možemo jasno definisati razlike između klasičnih, sportskih i dečijih sedišta.
Razliku između muških i ženskih modela ćete lako uočiti. Naime, kod muških sedišta kljun je znatno duži, a zadnji sedalni deo uži, dok su ženska sedišta na zadnjem delu šira i deblje postavljena, a kljun je nešto kraći. Kod većine muških modela na srednjem delu postoji udubljenje koje prati anatomiju tela, dok su ženska na tom delu popunjena i ispunjena debljim slojem pene ili sunđera.
Sportska sedišta ćete lako prepoznati i ona se uglavnom postavljaju na „ozbiljne“ modele bicikala koje koriste profesionalni biciklisti. Sportska sedišta nazivaju i atletskim sedištima, ona su vrlo uska i dugačka i namenjena su profesionalnim vozačima. Uzak i dugačak oblik ovih sedišta sa izraženim nagibom od 15 do 30 stepeni profesionalnim vozačima obezbeđuju bolju aerodinamiku pri vožnji. S obzirom da se radi o sedištima koja su namenjena profesionalnoj upotrebi, običnom čoveku ovakvo sedište (po pravilu znatno skuplje od ostalih) će biti bačen novac na vrlo neudobno i tvrdo sedište.
S druge strane postoje i malo „običnija“ sportska sedišta koja odlikuje uži zadnji deo i neka srednja tvrdoća samog sedišta. Obično se radi o univerzalnim modelima prilagođenim i ženama i muškarcima. Ova sedišta su namenjena rekreativcima i deci tinejdžerskog uzrasta. Najčešće takva sedišta možemo naći MTB biciklima i biciklima veličine od 24“ i 26“.
Klasična sedišta su najomiljenija među starijom populacijom i ženama. Ova sedišta su najudobnija i najčešće univerzalna, prilagođena anatomiji i žene i muškarca. Većina modela klasičnih sedišta poseduje i federe na zadnjem delu koji vrše prijatnu amortizaciju, a u savremenim uslovima materijali i ispune koje se koriste pri izradi ovakvih sedišta ista čine daleko izdržljivijim i udobnijim i za duge vožnje. Zbog toga klasične modele sedišta možemo danas naći na gotovo svakom modelu bicikla mada estetski najlepše stoje na klasičnim i City modelima. Poslednjih godina klasični modeli bicikla se vraćaju u modu te je i proizvodnja sedišta za ovakve bicikle značajno uznapredovala. Klasična sedišta se najčešće izrađuju sa presvlakom od prirodne ili veštačke kože u crnoj, beloj i braon boji. A sve češće možemo naići i na modele sa rupom na središnjem delu koja obezbeđuje protok vazduha pa samim tim i značajno udobniju vožnju bez neprijatnog znojenja tokom duže vožnje. Nagib klasičnih sedišta je u rasponu od 90 do 60 stepeni čime se obezbeđuje prirodan položaj tela.
Dečja sedišta ćete lako prepoznati po svojoj veličini, ona su obično kraća i jednostavnog oblika bez previše detalja u samoj izradi. Ova sedišta su obično srednje tvrdoće, jednostavnih linija i uglavnom u nekoj šarenoj kombinaciji boja. Kod dečijih sedišta nema podele po polu u smislu oblika sedišta već se takva podela može izvršiti isključivo na osnovu boje ili dezena na presvlaci sedišta.
